Yunus Emre – Hey Benim Ömrüm Kuşu

Yunus Emre – Hey Benim Ömrüm Kuşu Şiiri

Hey benim ömrüm kuşu,
Kande varasın bir gün
Ecel arayı görür,
Ele giresin bir gün.

Gele göğsüne kona,
Tenin tutuşa yana.
Bir kadeh şerbet suna,
İçe kanasın bir gün.

Görmeye gelenleri,
Hal hatır soranları,
Sevgili yarenleri,
Görmez olasın bir gün.

Yarenlerin geleler,
Seni tacilleyeler.
Soyalar donlarını,
Üryan olasın bir gün.

Tap tımar eyle tene,
Yarar eyle bu cana.
Şu yılana çiyana,
Nasip olasın bir gün.

Münker’le Nekir gele,
Gele karşında dura,
Dilince sual sora,
Cevap veresin bir gün.

Aşık Yunus n’idesin?
Acep kanda gidesin.
Erenler meclisine,
Girmez olasın bir gün.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
ecel: belirlenmiş zaman, muayyen bir müddetin sonu. ölüm zamanı, yaşamın sonu.
yaren: arkadaş, yakın, dost.
tacillemek: acele ettirmek.
don: elbise, kıyafet.
üryan: çıplak.
tımar: yara bakımı, bakıp iyileştirme. tımar eylemek: yaralara bakmak, yaraları temizleyip iyileştirmek.
nasip: Allah’ın bir kimse için önceden belirlediği mutluluk payı anlamında bir terim. Allah’ın bir kimseye tâyin ve kısmet ettiği şey, tâlih, baht, bir kimsenin payına düşen şey, hisse.
münker nekir: kabirde insanı ilk sorguya çekecek olan meleklere verilen ad.

Yunus Emre – Hey Benim Ömrüm Kuşu Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri,
Yunus Emre Divânı