Cahit Zarifoğlu Sözleri

Cahit Zarifoğlu Sözleri

Az ağlıyoruz. Dünya bu yüzden bu kadar kirli.

Kırlarda çiçekler artık bensiz açacak.

Burası dünya, ne çok kıymetlendirdik.
Oysa bir tarla idi; ekip biçip gidecektik.

Ve içimde kaybolup giden insanlar var…

Eskiden sadece kışlar soğuktu.
Şimdi ise insanlar soğuk, yürekler soğuk.

Bir tabut düşün, içinde ben, içimde sen.

Dedim ya oturuyorum öylece.
İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Der misin ki bir gün; “inşallah çok bekletmedim seni…”

Çok geçmeyecek aradan şöyle diyeceğim:
Bulutlar açmadı, mavi gök orda mı?

Kendimden yorulduğum günlerdeyim.

Onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir.

İnsan sevmeli;
Bazen bir insanı, yahut da bir ağaç
Ya da kanadı kırık bir kuşu.
Ya da kanadı kırık bir kuşu.
Zaten sevmezse insan,
İnsan mı olur?

Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.

Kıymet bilen insanlara zaafım var. Onlar incili kaftan, gerisi ise yamalı fistan.

Ömür sevmeyi öğrenmeye yetmiyorken, nefret etmeyi hangi ara öğreniyorsunuz.

Kalbinizi ve sesinizi yumuşatın.

Bana hissettirdiklerini seviyorum,
Sanki her şey mümkünmüş gibi,
Sanki, yaşamaya değermiş gibi.

Zirvesine göz koyduğum dağlara bak.
Koşup takıldığım çitlere bak.

Ya çık gel, aşkın zümrüt tepelerinden
Ya da kır belini, hasret denen illetin…

Cahit Zarifoğlu Sözleri
Özlü Sözler
Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (d. 1 Temmuz 1940, Ankara – v. 7 Haziran 1987, İstanbul)