Yunus Emre – Hiç Bilmezem Sıra Kimin

Yunus Emre – Hiç Bilmezem Sıra Kimin Şiiri

Hiç bilmezem sıra kimin,
Aramızda gezer ölüm.
Halkı bostan edinmiştir,
Dilediğin üzer ölüm.

Bir nicenin belin büker,
Bir nicenin mülkün yıkar.
Bir nicenin yaşın döker,
Var gücünü ezer ölüm.

Birinin alır kardeşin,
Revan döker gözü yaşın.
Hiç onarmaz bağrı başın,
Habersizin gelir ölüm

Yiğidi koca olunca,
Komaz kendini bilince.
Birini koyup gelince,
Gözlerini süzer ölüm.

Hani onun sevdik yâri,
Kıl tâatın, arı yürü.
Miskin Yunus neye durur,
Ejderhalar yutar ölüm.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

keşik: sırayla yapılan iş, sıra, nöbet.
bostan: sebze bahçesi, kavun karpuz tarlası.
mülk: ev, dükkân, arsa, arazi gibi taşınmaz mal. vakıf olmayıp doğrudan doğruya birinin malı olan yer ya da yapı.
revan: giden, akan. yolcu, gidici.
taat: ibadet etmek. meşrû emir ve isteklere uyma. baş eğmek, emredileni yerine getirmek, söz dinlemek.

Yunus Emre – Hiç Bilmezem Sıra Kimin Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı