Yunus Emre – Münkirler Evliyaya Hak Yoluna Âsidir

Yunus Emre – Münkirler Evliyaya Hak Yoluna Âsidir Şiiri

Münkirler evliyaya Hak yoluna asidir,
O yola âsi olan gönüllerin pasıdır.

Tattık bu aşk cefasın tâ erince ma’şûka
Zira ki o dost benim derdimin devâsıdır.

Henüz bu yer olmadan, gökler yaratılmadan,
Evliyalar vatanı padişah kalesidir.

Mevlâna Hüdâvendgâr bize nazar kılalı,
Anın görklü nazarı gönlümüz aynasıdır.

Giyikli’nin o Hasan söz ayıtmış kendiden,
Çün keleci Hakk’ındır, kendinin söz nesidir?

Miskin ol bire miskin, gide senden kibr ü kin,
Rüzgâr gelir geçer pes kime ne kalasıdır.

Okuyuban yazmadan, yanılıban azmadan,
Yunus bu aşk sözünü kim bildi bilesidir.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

münkir: inkar eden, gerçeği yalanlayan. reddeden, kabul ve îtiraf etmeyen kimse. islâm dînindeki îman esaslarını inkâr eden, inanmayan (kimse), îmansız, inkârcı.
âsi: isyan eden, isyankâr, ahlâkı bozuk, ahlâksız.
maşuka: sevgili.
anın: onun.
ayıtmak: eyitmek, söylemek, demek. bkz. eyit.
keleci: öz veya kusursuz, düzgün söz. sözleşme, anlaşma. söz, lakırdı.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.

Yunus Emre – Münkirler Evliyaya Hak Yoluna Âsidir Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı