Attila İlhan – Pia

Attila İlhan – Pia Şiiri

Ne olur kim olduğunu bilsem Pia’nın.
Ellerini bir tutsam, ölsem;
Böyle uzak uzak seslenmese,
Ben bir şehre geldiğim vakit,
O başka bir şehre gitmese:
Otelleri bomboş bulmasam.
İçlenip buzlu bir kadeh gibi,
Buğulanıp buğulanıp durmasam.

Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
Çocuklar Pia’yı görseler,
Bana haber salsalar bilsem.
İçimi büsbütün yıldız basar.
Bir hançer gibi çıkıp giderdim.
Ben bir şehre geldiğim vakit,
O başka bir şehre gitmese,
Singapur yolunda demeseler.
Bana bunu yapmasalar yorgunum.
Üstelik parasızım, pasaportsuzum.

Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
Seslendiğini duysam Pia’nın:
Sırtında yoksul bir yağmurluk,
Çocuk gözleri büyük büyük;
Üşümüş, ürpermiş, soluk.
Ellerini tutabilsem Pia’nın,
Ölsem; eksiksiz ölürdüm.

Attila İlhan

Attila İlhan – Pia Şiiri
Aşk Şiirleri, Şiir
Attila İlhan Şiirleri