Bahaettin Karakoç - Bir Yol Ezgisi Şiiri

Bahaettin Karakoç – Bir Yol Ezgisi Şiiri

Gemlikten İznik’e doğru uçkun giderken
Zeytin ağaçlarından başka ağaç görmedim ben.

Gökyüzü, Marmara ve zeytin yaprakları
Aynı renkle boyamıştır gen toprakları.

Kum tükenir, su tükenir zeytin tükenmez
Bu öyle bir uygarlık ki bayrağı inmez.

İncirle koşa anılmış adı Rab katında
Kibir yok, küsme yok kadim saltanatında.

Meyvesi de odunu da hep işe yarar
Zeytin var sofralıktır, zeytin var yağ çıkar.

Guguk kuşları, üveyikler ve turnalar
Doğal donlarıyla araziye uymuşlar.

Bu denizde arabamız sanki bir kayık
Süreç esrik, sürat deli, kalbimse ayık.

Aşkın tatili olmaz takvimiyse tek cüz
Rabbim her mekânda seninledir gönlümüz.

Menzil değişir sen bizi zeytinsiz koyma
Vatansız, bayraksız, ezansız, dinsiz koyma!

Bahaettin Karakoç – Bir Yol Ezgisi Şiiri
Bahaettin Karakoç Şiirleri