Bahaettin Karakoç - Dağlar Düşürmez Darlığa Şiiri

Bahaettin Karakoç – Dağlar Düşürmez Darlığa Şiiri

Renk renk gömlekler giydirdim
Üşüyen çıplak dağlara…
Dalları göğe değdirdim,
Yüreğim kuşak dağlara.

Orman olmak doğamda var,
Şelâleler bende çağlar,
Güneş atlarını salar
Başları ap-ak dağlara.

Şairim işim bu benim
Mendirek tanımaz gemim
Bazen ışık, bazen çenim
Tuzaktan uzak dağlara.

Her seher bir sütlü firik
Her ses ütülü ve lirik
Dört mevsim Mevlâ’yla birlik
Makâm-ı uşşak dağlarda

Hey çekerim kuşlar duyar,
Yankısını taşlar duyar,
İnişler-yokuşlar duyar
Gövermiş başak dağlara.

Yorulan dağda yorulsun,
Vurulan dağa vurulsun..
Varsın keyfince kurulsun,
Yüreğim döşek dağlara…

Bahaettin Karakoç – Dağlar Düşürmez Darlığa Şiiri
Bahaettin Karakoç Şiirleri