Bahaettin Karakoç – Gönlüme Ne Diyeceğim

Bahaettin Karakoç – Gönlüme Ne Diyeceğim Şiiri

Ağyârın ağzından duydum yârin geleceğini
Vakit geceydi, karanlıktı, yapış yapıştı
Yârin ayaklarına taş değmesin diye gelirken
Bütün uyku kuşlarını azad ettim
Geceye ay oldum ben…

Gül bahçelerinde demlenmiş meltemleri çağırdım
Gülsuyuyla yıkadım ufukları
Gözcüler bıraktım kapılara
Yük hangi yöne ağdırsa ağırlığıyla
Öte yöne tay oldum ben…

Gene bir müjdeyle kör kütük sarhoş oldum
Gene her kadehteki şarap yârin adı
İçtikçe çözüldüm, sabrım kalmadı
Fırlamak üzere ok olan canım
Hasretle gerilmiş bir yay oldum ben…

Uzaktan geçip gidiyor kervân uzaktan
Belki/ler eğiriyorum ince ince
Birisi dese ki işte o geldi
Ne kadar kızıl bakır gece varsa
Hepsine o anda kalay olurdum ben…

Nasıl gireceğim artık konuğu gelmeyen eve
Helâl sofralar donatan gönlüme ne diyeceğim
Yol kenarlarına dizilmiş ağaçlara
Yalnızlığın hangi rengini giydireceğim?
Kurban kimliğimle pay pay oldum ben…

Diyelim ağyâr zevk için yalan söyledi
Sanki yâr bilmiyor muydu beklediğimi?
Kokusu vurup geçti, kendi gelmedi
Gün doğacak, düğün gecemizse yaralı
Yine ele güne rüsvay oldum ben…

Bahaettin Karakoç

Bahaettin Karakoç – Gönlüme Ne Diyeceğim Şiiri
Aşk Şiirleri, Şiir
Bahaettin Karakoç Şiirleri