Taşlıcalı Yahyâ – Rahm Eyle Benim Rûhum Şiiri

Taşlıcalı Yahyâ – Rahm Eyle Benim Rûhum Şiiri

Bu âşık-ı bîmâra rahm eyle benüm rûhum
Bu derde giriftâra rahm eyle benüm rûhum

(Ey benim ruhum! Hasta âşığına merhamet et. Bu derde tutulmuş olan âşığına merhamet et ey ruhum!)

Bu hâtırı gamnâke bu gözleri nemnâke
Bu sînesi şad-çâke rahm eyle benüm rûhum

(Bu hatrı gamlı, gözleri nemli, gönlü yüz parçaya bölünmüşe merhamet et ey ruhum!)

Bir vâlih ü hayrânam bir âteş-i sûzânam
Bir bende-i fermânam rahm eyle benüm rûhum

(Bir şaşırmış, hayranım; bir yanmış ateşim. Senin emrini ifa etmeye hazır bir kulum. Bana merhamet et ey ruhum!)

Yâ vaslun ile güldür yâ cevrün ile öldür
Senden dileğüm budur rahm eyle benüm rûhum

(Ya sana kavuşmakla yüzümü güldür ya da eza cefanla beni öldür. Senden dileğim budur. Bana merhamet et ey ruhum!)

Yahyâ sana âşıkdur bir yâr-ı muvâfıkdur
Zulm eyleme yazıkdur rahm eyle benüm rûhum

(Ey sevgili! Yahya sana âşıktır. Aşkında da sadıktır. Ona zulmetme yazıktır. Merhamet et ey ruhum!)

* * * * *

Ganîdür ışk ile gönlüm ne mâlüm ne menâlüm var
Ne vasl-ı yâra handânam ne hicrândan melâlüm var

(Gönlüm aşkla doludur ne malım ne de mülküm var. Ne sevgiliye kavuşmakla mutlu olurum ne de ayrılıktan dolayı keder içindeyim.)

Ne sağ olmak murâdumdur ne ölmekden kaçar cânum
Cihânda haste-i ışk olalı bir hoşça hâlüm var

(Benim arzum ne yaşamaktır ne de ölmekten kaçan bir canım vardır. Ey sevgili! Bu dünyada senin aşkının hastası olalı hoşça bir hâlim var.)

Ne meyl-i külbe-i ahzân ne seyr-i sohbet-i yârân
Ne ta’n-ı zâhid-i nâdân ne ceng ü ne cidâlüm var

(Ne, (Hz. Yakub’un Hz. Yûsuf’a olan hasretinden dolayı ağlayıp inlediği hüzünler evine) meylim var ne de sevgilinin sohbetini seyretmeye niyetim var. Ne bilgisiz, cahil ham sofunun kınamasından korkarım ne de onunla savaşım, kavgam var.)

Ben ol hayrân-ı ışkam kim yitürdüm akl u idrâki
Ne âlemden haberdâram ne kendümden hayâlüm var

(Ben aşkın öyle bir hayranıyım ki aklımı ve idrakimi yitirdim. Ne bu âlemden haberim ne de kendime dair herhangi bir hayalim var.)

Cihân fânîdür ey Yahyâ Hüve’l-Hayyu Hüve’l-Bâkî
Değişmem atlas-ı çarha benüm bir köhne şâlum var

(Ey Yahya! Bu dünya fanidir. Ezelî ve ebedî hayat sahibi olan Hayy ve ölümsüz olan Bâkî, yalnıca odur. Benim eski bir elbisem var, bu dünyanın gökkubbesini bana verseler, yine de değişmem.)