Yunus Emre – Aklın Ererse Sor Bana

Yunus Emre – Aklın Ererse Sor Bana Şiiri

Aklın ererse sor bana, ben evvelde kandayıdım,
Diler isen deyiverem ezeli vatandayıdım.

Kalu Bela söylenmeden, tertib düzen eylenmeden,
Hak’tan ayrı değil idim, o ulu divandayıdım.

Eyyub ile derde esir, anlamadım çektim ceza,
Belkıs ile taht üzere mühr-ü Süleyman’dayıdım.

Yunus ile balık beni çekdi deme yuttu bile,
Zekeriya’yla kaçtım bile, Nuh ile tufandayıdım.

İsmail’e çaldım bıçak, bıçak bana kâr etmedi,
Hak beni azat eyledi, koç ile kurbandayıdım.

Yusuf ile ben kuyuda yattım, cefa çektim bile,
Yakub ile çok ağladım, bulunca figandayıdım.

Mirac Gecesi Ahmed’in döndürdüm arşta nalini,
Üveys ile vurdum tacı Mansur’la urgandayıdım.

Ali ile vurdum kılıç, Ömer ile adl eyledim,
On sekiz yıl Kafdağı’nda Hamza’yla meydandayıdım.

Ezeliden dilimde uş Allah birdir, haktır Resul,
Bunu böyle bilir iken sanma ki gümandayıdım.

Yere bünyad vurulmadan, Âdem dünyaya gelmeden,
Öküz, balık eylenmeden, ben ezeli andayıdım.

Yunus senin aşık canın ezeli aşıklar ile,
Mülke bünyad vurulmadan seyran-ı cevlandayıdım.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:
güman: umut
uş: şimdi, işte, gibi
cevlan: Gezinmek, gezme, dolaşma
bünyad: temel, esas, yapı, bina
güman: umut
nalin (naleyn): Altı deri, üstü açık ve kemerli ayakkabı
urgan: keten, kenevir, pamuk, jüt gibi türlü dokuma maddelerinden yapılan ince halat
figan: Bağırarak ağlama, inleme
tufan: şiddetli yağmur, çok yoğun veya şiddetli şey
divan: meclis, divan edebiyatı şairlerinin şiirlerini topladıkları eser.

Yunus Emre – Aklın Ererse Sor Bana Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Divânı