Yunus Emre – Aşk Bezirganı

Yunus Emre – Aşk Bezirganı şiiri

Aşk bezirganı, sermaye canı,
Bahadır gördüm cana kıyanı.

Zehî bahadır, can terkin vurur,
Kılıç mı keser himmet giyeni?

Kamusun bir gör, kemterin er gör,
Adi görmegil palas giyeni.

Tez çıkarırlar fevkal’ulâya,
Bin İsa gibi dine uyanı.

Tez indirirler tahtes-sarâya,
Bir karun gibi dünya kovanı.

Âşık olanın nişanı vardır,
Melâmet olur belli beyanı.

Atlası kodu, palası giydi,
İbrahim Edhem sırdan duyanı.

İlmin var deyi mağrur olmagıl,
Hak kabul etti kefen soyanı.

Çün Mansûr gördü, ol benim dedi,
Od’a yaktılar, işitin onu.

Od’a yandırdın, külün savurdun,
Öyle mi gerek seni seveni?

Zinhâr ey Yunus, gördüm demegil,
Od’a yakarlar gördüm diyeni.

Yunus Emre (k.s)

Lügat
bahadır: yiğit, kahraman, batır, bağatur; savaşlarda gücü ve yılmazlığıyla üstünlük kazanan veya yiğitlik gösteren kimse
zehi (zihi): ne güzel, ne iyi
kamus: deniz, denizin ortası, derin yeri
palas: keçi kılından dokunmuş kaba kilim, yaygı; kolaylık gösteren, hoşa giden
fevkal’ulâ: yücelerin yücesi
melamet: kınama, ayıplama, azarlama, çıkışma
atlas: yüzü parlak, sık dokunmuş bir tür ipekli kumaş
zinhar: kesinlikle.

Yunus Emre – Aşk Bezirganı Şiiri/İlahisi
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Divânı
Seslendiren: Murat Gökşen
Makam: Hicaz