Yunus Emre – Evvel Bahar Olmayınca

Yunus Emre – Evvel Bahar Olmayınca Şiiri

Evvel bahar olmayınca,
Kızıl gül açılmaz imiş.
Kızıl gül açılmayınca,
Bülbül zârı kılmaz imiş.

Bülbül hevestir ötmeye,
Güle sarmaşıp yatmaya,
Bağban kasdeyler satmaya,
Gül kadrini bilmez imiş.

Bre bağban satma gülü,
Haramdır akçesi, pulu.
İnletme âşık bülbülü,
Gözün yaşı dinmez imiş.

Yılda bir kez hayvanlara,
Aşk yeli eser bunlara.
Kimi âdem hayvan olur,
Hayvan âşık olmaz imiş.

Âşık olamıyan âdem,
Benzer imiş bir ağaca.
Ağaç yemiş vermeyince,
Budağı eğilmez imiş.

Yunus Emre’m, hey biçare,
Yârdan ayrıldın âvare.
Yârdan ayrılmayınca dost,
Yâr kadrini bilmez imiş.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

bağban: bahçıvan, bağcı, bahçe bekçisi.
kadir: değer, kıymet, itibar; kuvvetli, güçlü, kudret sahibi; Allah’ın isimlerinden.
yâr: sevgili, sevilen, dost, yardımcı.

Yunus Emre – Evvel Bahar Olmayınca Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri