Yunus Emre – Ey Dost Aşkın Denizine

Yunus Emre – Ey Dost Aşkın Denizine Şiiri

Ey dost aşkın denizine,
Girem gark olam yürüyem.
İki cihan meydân ola,
Devrânım sürem yürüyem.

Girem denize gark olam,
Ne elif, ne mim, dal olam.
Dost bağında bülbül olam,
Güllerin derem yürüyem.

Bülbül olubanı ötem,
Gönül olam ceset tutam.
Başımı elime alam,
Yoluna verem yürüyem.

Bülbül olubanı gidem,
Ey nice gönüller güdem.
Yüzüm aşk ile dem be dem,
Toprağa sürem yürüyem.

Şükür gördüm didârını,
İçtim visâlin yârını.
Bu benlik senlik şarını,
Terkini vuram yürüyem.

Yunus’tur aşk âvâresi,
Bîçareler bîçaresi.
Sendedir derdim çâresi,
Dermânım soram yürüyem.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

gark olmak: gömülmek, batmak, boğulmak. bir şeyden bol miktarda olmak.
devran: çağ, zaman, dünya.
oluban: olup.
gütmek: evcil bir hayvanı ya da evcil hayvan sürüsünü önüne katıp otlaklara götürmek ve onlara oralarda göz kulak olmak.
bir duyguyu, düşünceyi ya da ilkeyi içinde taşımak ya da gerçekleştirmeye çalışmak.
dem be dem: daima.
didar: yüz, çehre; mülâkat, görüş, görünme, görüş kuvveti, göz, açık, meydanda, göz, görme, görünme, görüşme, buluşma, yüz. Cenâb-ı Hakk’ın müminlere vâdettiği görünüşü, tecellîsi.
yâr: sevgili, sevilen, dost, yardımcı.
visal: sevgiliye kavuşma.
şar: kent, belde, şehir.
avare: işsiz, işsiz güçsüz, başıboş, aylak.
derman: bir şeyi yapabilme gücü. bir hastalığı iyileştiren şey.

Yunus Emre – Ey Dost Aşkın Denizine Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri