Yunus Emre – Geldi Geçti Ömrüm Benim

Yunus Emre – Geldi Geçti Ömrüm Benim Şiiri

Geldi geçti ömrüm benim,
Şu yel esip geçmiş gibi.
Hele bana şöyle gelir,
Şu göz açıp yitmiş gibi.

İşbu söze Hak tanıktır,
Bu can gövdeye konuktur.
Bir gün çıkıp da gidecek,
Kafesten kuş uçmuş gibi.

Miskin âdemoğlanını,
Benzetmişler ekinciye.
Kimi biter, kimi yiter,
Yere tohum saçmış gibi.

Bu dünyada bir nesneye,
Yanar içim, göynür özüm.
Yiğit iken ölenlere,
Gök ekini biçmiş gibi.

Bir hastaya vardın ise,
Bir içim su verdin ise,
Yarın anda sana gele,
Hak şarabın içmiş gibi.

Bir miskini gördün ise,
Bir eskice verdin ise,
Yarın anda karşı gele,
Hulle donun biçmiş gibi.

Yunus Emre bu dünyada,
İki kişi kalır derler.
Meğer Hızır, İlyas ola
Âb-ı Hayat içmiş gibi.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

işbu: işte bu, bu, şu.
miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
göynümek: dertlenmek, üzülmek, içlenmek, ham meyve olgunlaşmak. göynür: üzülür, içlenir, dertlenir.
hulle: ağır, pahalı. belden aşağı ve belden yukarı olan iki parçadan ibâret olan elbise. cennet elbisesi. fıkh: üç defa kocasının boşadığı bir kadının dördüncü defa eski kocasına nikâh düşebilmesi için başka birine nikâhlanması.
don: elbise, kıyafet.
abıhayat: bengi su, abıhayat, hayat suyu ya da dirilik suyu, birçok söylencede adı geçen, içen kişiye ölümsüzlük kazandırdığına inanılan efsanevî su.

Yunus Emre – Geldi Geçti Ömrüm Benim Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı