Yunus Emre – Hiçbir Kişi Bilmez Bizi

Yunus Emre – Hiçbir Kişi Bilmez Bizi Şiiri

Hiçbir kişi bilmez bizi,
Biz ne işin içindeyiz.
Ne hırsımız baydır bizim,
Ne nefsimiz içindeyiz.

Bir kimsenin devletine,
Tanediben biz gülmeyiz.
Ne münkiriz âlemlere,
Ne Tersanın haçındayız.

Biz bunun neliğin bildik,
Dünyanın nesine kaldık.
Arzumuz nefs için değil,
Dünya teferrücündeyiz.

Yunus aydır her sultanım,
Özge şahım vardır benim,
Ko dünya altın gümüşün,
Ne bakur u tuncundayız.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

tersâ: hristiyan. isevi.
bay: malı mülkü, parası çok olan, varsıl, zengin (kimse).
tanediben: kötüleyip, dil uzatıp.
münkir: inkar eden, gerçeği yalanlayan. reddeden, kabul ve îtiraf etmeyen kimse. islâm dînindeki îman esaslarını inkâr eden, inanmayan (kimse), îmansız, inkârcı.
teferrüc: gezinti, açılma, ferahlama.
arzu: istek, isteme, dilek. yönelme, eğilim, heves.
özge: başka.

Yunus Emre – Hiçbir Kişi Bilmez Bizi Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı