Yunus Emre – İki Cihan Zindan ise

Yunus Emre – İki Cihan Zindan ise Şiiri

İki cihan zindan ise,
Gerek bana bostan ola.
Artık bana ne gam gussa,
Çün inayet dosttan ola.

Varam o dosta kul olam,
Hem açılıban gül olam.
Hem ötüben bülbül olam,
Durağım gülistan ola.

O dost yüzün gördü gözüm,
Erenlere toprak yüzüm.
Söz bilene benim sözüm,
Gerek şekeristan ola.

Her davadan geçen kişi,
Hak’tan yana uçan kişi.
Aşk şarabın içen kişi,
Geh esrik geh mestân ola.

Henüz iki cihan benim,
Zindanda görür bu gözüm.
Senin aşkınla bilişem,
Gerek hâsül hastan ola.

Kördür münâfığın gözü,
Yarın kara kopar yüzü.
Halkın bana acı sözü,
Gerek şekeristan ola.

Her dem yüzüm yere vuram,
Allah’ıma şükür kılam.
Ben benliğim dosta verem,
Ne dâvâ-yi destan ola.

Burda iken açgıl gözün,
Der önüne kendi özün.
Yunus senin işbu sözün,
Âlemlere destan ola.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

cihan: dünya. evren.
zindan: tutukluların ya da hükümlülerin içine konulduğu kapalı yer. çok karanlık ve sıkıntı verici yer.
gussa: acı, üzüntü, dert, sıkıntı, ıstırap, tasa, bulantı, gam.
bostan: sebze bahçesi, kavun karpuz tarlası.
inayet: iyilik, kayra, atıfet, ihsan, lütuf.
gülistan: gül bahçesi, güllük.
esrik: sarhoşluk.
mestân: savruk kimse. sarhoşlar.
münafık: Müslüman olmadığı halde Müslümanmış gibi görünen ve söyleyen.
destan: anlatı, hikaye. tarih öncesi, kahramanları, kahramanlıkları, olağanüstü olayları öyküleyici bir yöntemle ve koşuk olarak anlatan en eski bir yazınsal tür.

Yunus Emre – İki Cihan Zindan ise Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Divânı
Yunus Emre Şiirleri