Yunus Emre – Sen Sende iken Menzil Alınmaz

Yunus Emre – Sen Sende iken Menzil Alınmaz Şiiri

Sen sende iken menzil alınmaz,
Bahri olmadan gevher bulunmaz.

Er açtı yolu ayan eyledi,
Tolun ay doğdu, hergiz tolunmaz.

Er manasından, almayan cahil,
Taştandır bağrı hergiz delinmez.

Er vurdu yare, zahmi belirmez,
Yâr bu yareme merhem bulunmaz.

Mağripten maşrik erin gözüne,
Ayan görüne perde olunmaz.

Ko ikiliği, gel birliğe yet,
Bir olan canlar ayrı dolanmaz.

Yunus, ver canını hak yoluna,
Can vermeyince canan bulunmaz.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

menzil: iki konak arasındaki uzaklık, bir merminin ulaşabildiği uzaklık, ok atma yarışlarında erişilen mesafe, yolculukta dinlenmek amacıyla durulan yer, bir günlük yol.
bahri: denizle ilgili, denizci.
gevher: cevher. bir maddenin özü. değerli taş.
ayân: belli, açık, Osmanlılar’da bir kentin ileri gelenleri; meclis üyesi.
tolun: ayın ondördü.
hergiz: asla, katiyyen; hiçbir suretle.
tolunmak: batmak. gurubetmek. güneşin batması.
yare: yara.
zahm: yara.
yâr: sevgili, sevilen, dost, yardımcı.
mağrıb: güneşin battığı yer ve taraf, batı. mağrıp maşrık: batıdan doğuya.
maşrık: doğu.
canan: sevgili.

Yunus Emre – Sen Sende iken Menzil Alınmaz Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı