Yunus Emre – Yürü Fani Dünya

Yunus Emre – Yürü Fani Dünya Şiiri

Yürü fani dünya sana,
Gelen de gülmüş var mıdır?
Bencileyin gözü yaşlı,
Ağlayı kalmış var mıdır?

Söylerim bilmezem sözüm,
Yürürüm görmezem özüm,
Bir oldu gecem gündüzüm,
Hiç böyle olmuş var mıdır?

Benim baştan yüreğim baş,
Göz yumuldu, çekildi kaş.
Bencileyin gülmedik baş,
Cihana gelmiş var mıdır?

Döğdüm başım taşlar ile,
Kan akıttım yaşlar ile.
Yarenler kardeşler ile,
Candan ayrılmış var mıdır?

Ahir halkla helallaşıp,
Her biriyle esenleşip,
Bencileyin aklı şaşıp,
Ağlayı kalmış var mıdır?

Bunca zamanlar bilişip,
Ahır dönüp ayrılışıp,
Böyle bir dertlere düşüp,
Odlara yanmış var mıdır?

Kanda yürüsem inlerim,
Hiç sesin gelmez dinlerim.
Gelesin diye gözlerim,
Gidende gelmiş var mıdır?

Bu söylediğim sözleri,
Dertliler için söylerim.
Acep bu benim sözümden,
Haberim almış var mıdır?

A dostlar esenleşelim,
Tuz ekmek helalleşelim
Ta ölünce ağlaşalım,
Ağlayıp gülmüş var mıdır?

Ağlayıp bulmadım çare,
Çok yalvardım Peygambere.
Yunus gibi yüzü kare,
Cihana gelmiş var mıdır?

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

bencileyin: benim gibi.
yaren: arkadaş, yakın, dost.
ahir: sonuncu, sonraki, son. en sonunda, en sonra, sonunda, sonra.
od: ateş, edebiyatta/tasavvufta aşk ateşi olarak da kullanılır.
kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
esenlemek: karşılaşıldığında iyi dileklerle selamlamak. iyi dileklerde bulunarak ayrılmak.

Yunus Emre – Yürü Fani Dünya Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı