Bahaettin Karakoç - İnsaf Yok mudur Şiiri

Bahaettin Karakoç – İnsaf Yok mudur Şiiri

Ne topalım, ne sağırım, ne körüm,
Tetik kadar hassas, kuşça özgürüm.

Vaktaki gönlümü kaptırdım sana
Ne bakarım, ne giderim yabana.

Ey gönlümü kapan çelet mıknatıs,
Gözlerim kamaştı az ışığı kıs!

Yürü dersen dağ-taş demez yürürüm;
Ölümümü gözlerinde görürüm.

Kara biter, yol dayanır denize,
Hâlâ ulaşmak zor sendeki gize.

Âşıkım, sabrım kıt ve de yorgunum,
Sana giden yolun hepsi uçurum.

“Küstüm” lerin damar damar bar tuttu;
sen sustukça geçitleri kar tuttu.

O kadar mı büyük suçum,kusurum?
Bildiğin neyse de, ben bilmiyorum.

Senin sözlüğünde hiç af yok mudur;
Sende sevgi, sende insaf yok mudur?

Kırdın aşk atımın ön ayağını;
Kararttın tarihin altın çağını…

Bahaettin Karakoç – İnsaf Yok mudur Şiiri
Aşk Şiirleri, Şiir
Bahaettin Karakoç Şiirleri