Yunus Emre – Şöyle Garip Bencileyin

Yunus Emre – Şöyle Garip Bencileyin Şiiri

Acep şu yerde var m’ola?
Şöyle garip bencileyin.
Bağrı başlı, gözü yaşlı,
Şöyle garip bencileyîn.

Gezdim Rum ile Şam’ı,
Yukarı illeri kamu.
Çok istedim bulamadım,
Şöyle garip bencileyîn.

Kimseler garip olmasın,
Hasret oduna yanmasın.
Hocam kimseler duymasın,
Şöyle garip bencileyin.

Söyler dilim, ağlar gözüm,
Gariplere göynür özüm.
Meğer ki gökte yıldızım,
Şöyle garip bencileyîn.

Nice bu dert ile yanam,
Ecel ere bir gün ölem.
Meğer ki sinemde bulam,
Şöyle garip bencileyîn.

Bir garip ölmüş diyeler,
Üç günden sonra duyalar,
Soğuk su ile yuyalar,
Şöyle garip bencileyn.

Hey Emre’m, Yunus biçare,
Bulunmaz derdine çare.
Var imdi gez şardan şara,
Şöyle garip bencileyîn.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:
göynümek: dertlenmek, üzülmek, içlenmek, ham meyve olgunlaşmak. göynür: üzülür, içlenir, dertlenir.
sine: gönlüm, yüreğim, çok sevdiğim
yuyalar: yıkayalar
imdi: şimdi, şu an, şu hâlde
şar: kent, şehir. şardan şara: şehirden şehire.

Yunus Emre – Şöyle Garip Bencileyin Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Divânı