Bahaettin Karakoç - Kardeşçe Şiiri

Bahaettin Karakoç – Kardeşçe Şiiri

Aşk deyince duman çöker gözlere
Vuslat sana, hasret bana gülümser.
Ruhum pervazlanır nebülözlere
Ay sulara, toprak cana gülümser.

Her gece dolaşık düşler görürüm
Gölgemi gittiğim yere sürürüm
Her sabah duyduğum sese yürürüm
Dil ehline, göz civâna gülümser.

Ha gayret de bıçkın gönül ha gayret
Yüksel gök katına, arz’ı seyran et
Sırt sırtadır dünya ile ahiret
Zemin berkse hep tavana gülümser.

Ses atları alışınca eyere
Süvariler hazır demek sefere
Önde giden artta gelen nefere
Aras nehri Nahçivan’a gülümser.

Ağrı göğe bakar, Kars’sa Iğdır’a,
Rüzgâr bulut toplar yağmur yağdıra
Dağlar da,kentler de hep sıra sıra
Erzurum’sa Erzincan’a gülümser.

Yiğitler kadaya karşı duranda
Rüzgârlar uğuldar ulu Turan’da
Ay’ın şavkı yüreklere vuranda
Yüce dağlar âsümâna gülümser.

Bahaettin Karakoç – Kardeşçe Şiiri
Bahaettin Karakoç Şiiri