Turgut Uyar – Acıyor

Turgut Uyar – Acıyor Şiiri

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum,
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun,
Sevgim acıyor..

Biz giz dolu bir şey yaşadık,
Onlar da orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını,
Bir sevinç sanarak.

En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahası gün ışığına vurup da
Ötede beride yansımayan.
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı firengi,
Öbürünün bir kadından aldığı verem,
Bütün işhanlarının tarihçesi,
Bütün söz vermelerin tarihçesi,
Sevgim acıyor

Yazık sevgime diyor birisi.
Güzel gözlü bir çocuğun bile
o kadar korunmuş bir yazı yoktu.
Ne denmelidir bilemiyorum,
Sevgim acıyor.
Gemiler gene gelip gidiyor,
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar..

Tavrım bir şeyi bulup coşmaktır.
Sonbahar geldi hüzün,
Kış geldi kara hüzün.
Ey en akıllı kişisi dünyanın!
Bazan yaz ortasında gündüzün,
Sevgim acıyor,
Kimi sevsem,
Kim beni sevse.

Eylül toparlandı gitti işte,
Ekim filan da gider bu gidişle,
Tarihe gömülen koca koca atlar,
Tarihe gömülür o kadar.

Turgut Uyar – Acıyor Şiiri
Turgut Uyar Şiirleri