Yunus Emre – Bu Ne Derttir Acep

Yunus Emre – Bu Ne Derttir Acep Şiiri

Bu ne derttir acep, derman belirmez,
Ya bu ne yaradır zahmi belirmez.

Benim gönlüm acep aşktan usanmaz,
Varır aşka düşer hiç bana tanmaz.

Döner gönlüm bana öğüt verir hoş,
Aşık olan gönül aşktan usanmaz.

Aşık ki cana kaldı aşık olmaz,
Canın terk etmeyen maşuk bulmaz.

Aşk pazarıdır bu canlar satılır,
Satarım canımı hiç kimse almaz.

Aşık bir kişidir bu dünya malın,
Ahiret korkusun bir çöpe saymaz.

Bu dünyadan ahireten içeri,
Aşkın yeri var kimse bilmez.

Aşık öldü diye sala verirler,
Ölen hayvan durur aşıklar ölmez.

Aşıklar meydanı Arş’dan yücedir,
Çalarlar çevganı topu belirmez.

Begüm arif isen yürü yolunca,
Bunda başlar yiter kanlar sorulmaz.

Erenler kapısı Hazret kapısı,
Bu kapıya gelen mahrum görünmez.

Yunus bu deryaya gark oldu gitti,
Geri gelmekliğe aklı dirilmez.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

zahm: yara.
maşuk: sevilen, aşık olunan.
gark olmak: gömülmek, batmak, boğulmak.
begüm: bey; hanım, hanımefendi, kadın hükümdar, prenses.
tanmak: şaşakalmak, şaşırmak, şaşmak.
usanmak: sık sık yinelenmesi ya da uzun sürmesi yüzünden hoşnutsuzluk, sıkıntı duyumsamak, bezmek, bıkmak.
çevgan: değnek, ucu eğri sopa. ucu eğri cirit sopası. at üzerinde değnekle yerdeki topa vurmak sûretiyle oynanan çok eski bir oyun.

Yunus Emre – Bu Ne Derttir Acep Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri