Yunus Emre – Dost Senin Aşkın Oku

Yunus Emre – Dost Senin Aşkın Oku Şiiri

Dost senin âşkın oku,
Key katı taştan geçer.
Aşkına düşen kişi,
Can ile baştan geçer.

Dün ü gün hep zâr olur,
Aşkın ile dâr olur.
Endişesi sen olan,
Cümle teşvişten geçer

Aşkına düşenlerin,
Yüreği yanar olur.
Kendini sana veren,
Dügeli işten geçer.

Başında aklı olan,
Ücretle amel kılmaz.
Hurilere aldanmaz,
Göz ile kaştan geçer.

Bu dünyanın sevgisi,
Ağulu aşa benzer.
Sonunu sayan kişi,
Ağulu aştan geçer.

Gerçek aşık o ola,
Can vermiye ol ive.
Dost ile pazar için,
Nice bin baştan geçer.

Ariflere bu dünya,
Hayal ve düş gibidir.
Kendini sana veren,
Hayal ve düşten geçer.

Yunus’un gönlü gözü,
Doludur Hak sevgisi.
Sohbet ihtiyâr eden,
Yad u bilişten geçer.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

teşviş: karıştırma, karışıklık, bulandırma.
dügeli: her, hep anlamında kullanılır.
ağu: zehir.
key: için, tâ ki, hangi, nasıl?
yad: anma, hatıra, hatırda tutma, zikretme.

Yunus Emre – Dost Senin Aşkın Oku Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri