Yunus Emre – İbret Almaz mısın Sen Ölülerden

Yunus Emre – İbret Almaz mısın Sen Ölülerden Şiiri

İbret almaz mısın sen ölülerden?
Ölenler bizim gibi kul değil mi?
Bunca yıl yatarlar yerin altında,
Yatanlar bizim gibi kul değil mi?

Niçin gelmezsin Habib’in yoluna?
Tutunasın mürşidin eteğine.
Hakk’ı zikreyleyip rahmet gölüne,
Dalanlar bizim gibi kul değil mi?

Cefa ile ömrüm geçti bilmedim,
Arayıp derdime derman bulmadım.
Terkettim beş niyazımı kılmadım,
Kılanlar bizim gibi kul değil mi?

Söylemezsin Hakk’a lâyık sözleri,
Toprak ile dolar kara gözleri.
Gülleriniz varken taze yüzleri,
Solanlar bizim gibi kul değil mi?

Derviş Yunus söyler kendi halini,
Irak sanma sen kendine ölümü.
Firdevs bahçesinin gonca gülünü,
Derenler bizim gibi kul değil mi?

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

habib: sevilen, sevgili, seven.
mürşid: irşad eden, müridlere rehberlik yapan ve onları irşad eden kişi. Kur’an-ı Kerim ve Sünneti Seniyyeye ait ölçüleri hayata geçirerek bu ölçüleri nefsinde bizzat yaşayan ve bağlılarını dinin esasları, dini hayat, tevhid, marifetullah konusunda terbiye ederek onları fenafillaha (Allah’ta fani olmaya) eriştirmek için önderlik eden rehber.
cefa: büyük sıkıntı.
niyaz: Allah’a yalvarıp yakarma, dua etme.
ırak: uzak.

Yunus Emre – İbret Almaz mısın Sen Ölülerden Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı