Yunus Emre – Dost Yüzüne Bakmaya

Yunus Emre – Dost Yüzüne Bakmaya Şiiri

Dost yüzüne bakmaya,
Key safa nazar gerek.
Dost ile bilişmeye,
Can gözü bîdâr gerek.

İzz-ü nazdan geçüben,
Tertipler terkedüben.
Varlıklar tükedüben,
Yüz bin ol kadar gerek.

Varlıktır hicap katı,
Kim yıka bu hicabı?
Dost yüzünden nikabı,
Götürmeye er gerek.

Hicap oldun sen sana,
Ne bakarsın dört yana?
Kaykımaz öne sona,
Şuna ki dîdâr gerek.

Gel şimdi hicabın yık,
Hırs evinden taşra çık,
Hak bağışlaya tevfik,
Kasdıla hüner gerek.

Aşıka izzet-ü ar,
Vallah güzel bu haber.
Âşık isen cansız gel,
Ne ser-ü destar gerek.

Sen seni elden bırak,
Dost yüzüne sensiz bak.
Mansur’layın “Enel Hak”,
Dahi sebükbâr gerek.

Kim dost ile bilişe,
Lacerem derde düşe.
Âşık canı hemişe,
Sermest-ü hımar gerek.

Dost ile bilişen can,
Oldur kendüye bakan.
Varlık leşkerin sıyan,
Dahi çabuk er gerek.

Terk eyle kıyl-ü kali,
Dosta vergil mecali.
Yokluktadır visali,
Kamudan geçmek gerek.

Akıl erdiği değil,
Bu göz gördüğü değil.
Dil söz verdiği değil,
Bî-lisan bî-ser gerek.

İşit işit key işit,
Dost katına sensiz git.
Dosta gidene önden,
Kendüsüz sefer gerek.

Boncuk değil sır sözü,
Gel gidelim ko sözü.
Dostu görmez baş gözü,
Ayrıksı basar gerek.

Yunus şimdi yavı var,
Bulamazsın il-ü şar.
Kim Hak desin kim batıl,
Derviş burdubâr gerek.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

key: pey, şiddetli, etin. için, tâ ki, hangi, nasıl?
bidâr: uyanık, uyumıyan, uykusuz.
hicap: utanma, perde.
nikâb: yüz örtüsü, peçe, perde.
didar: yüz, çehre.
destar: dokuma başörtüsü, sarık, örtü.
burdubâr: tahammüllü, yumuşak huylu.

Yunus Emre – Dost Yüzüne Bakmaya Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri