Yunus Emre – Erenlerin Himmetini

Yunus Emre – Erenlerin Himmetini Şiiri

Erenlerin himmetini ben sana yoldaş eyleyem,
Her nereye varır isem, cümle işim hoş eyleyem.

Koyam dünyayı gidem, çün ahirete sefer edem,
Cennetteki hurilerden ben bana yoldaş eyleyem.

Taze vü yumşak geymeyem, cümlesinden fariğ olam,
Ger döşeğim torak ise, yastığımı taş eyleyem.

Vuram yıkam nefs evini, oda yana hırs-u hava,
El götürem şimden geri, nefs ile savaş eyleyem.

Tenim dahi, canım dahi hiç bilmedi Enel Hakk’ı,
Şimdiye dek bilmediyse, şimden geri duş eyleyem.

Bugün gülen kişi bunda, yarın ağlar imiş onda,
Revan dökem gözyaşını, yastığımı yaş eyleyem.

Miskin Yunus çağırıp der, âşıkıyım miskinlerin,
İçim miskin değil ise, miskin dışım uş eyleyem.
(Derviş değil ise içim, içimi derviş eyleyem.)

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

yumşak: yumuşak.
fariğ: çekilmiş, vazgeçmiş; sıkıntısız, rahat.
torak: Kömürleştirilecek ağaç veya pişirilecek tuğlalarla dolu olan ve dışı çamur ile sıvanan kümbet.
revan: giden, akan. yolcu, gidici.
uş: şimdi, işte, gibi.

Yunus Emre – Erenlerin Himmetini Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri