Yunus Emre – Ey Yarenler Ey Kardaşlar

Yunus Emre – Ey Yarenler Ey Kardaşlar Şiiri

Ey yarenler ey kardaşlar,
Korkaram ben ölem deyü.
Öldüğümü kayırmazsam,
Ettiğimi bulam deyü.

Bir gün görünür gözüme,
Aybım vuralar yüzüme.
Endişeden del’olmuşam,
N’idem ben ne kılam deyü.

Eğer gerçek kul imişsem,
Ona kulluk kılayıdım.
Ağlayaydım bu dünyada,
Yarın anda gülem deyü.

Hemin geldim bu dünyaya,
Nefsime kulluk eyleyü.
İyi amel işlemedim,
Azaptan kurtulam deyü.

Ey biçare miskin Yunus,
Günahın çok n’eyleyesin?
Sığındım o Allah’ıma,
Dedi hem af kılam deyü.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

kanda: nerede, nereye. kanda (kan): (Osmanlıca) bir şeyin menbaı, özde.
derya: deniz. bir şeyin bol olduğu yer.
umman: engin deniz, okyanus.
kandasam:: nerdeysem.
urgan: keten, kenevir, pamuk, jüt gibi türlü dokuma maddelerinin herhangi birinden yapılan ince halat.
bünyad: temel, esas, yapı, bina.

Yunus Emre – Ey Yarenler Ey Kardaşlar Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı