Yunus Emre – Gönül Çalab’ın Tahtı

Yunus Emre – Gönül Çalab’ın Tahtı Şiiri

Miskinlikte buldular,
Kimde erlik var ise.
Merdivenden ittiler,
Yüksekten bakar ise.

Gönül yüksekte gezer,
Daima yoldan azar,
Dış yüzüne o sızar,
İçinde ne var ise.

Ak sakallı pir hoca,
Hiç bilmez ki hal nice?
Emek vermesin hacca,
Bir gönül yıkar ise.

Sağır işitmez sözü,
Gece sanar gündüzü.
Kördür münkirin gözü,
Âlem münevver ise

Gönül Çalab’ın tahtı,
Çalap gönüle baktı.
İki cihan bedbahtı,
Kim gönül yıkar ise.

Az söz erin yüküdür,
Çok söz hayvan yüküdür.
Biline bu söz yeter,
Sende gevher var ise.

Sen sana ne sanırsan,
Ayruğa da onu san.
Dört kitabın manası,
Budur eğer var ise.

Bildik gelenler geçmiş,
Konanlar geri göçmüş.
Aşk şarabından içmiş,
Kim mana duyar ise.

Yunus yoldan azmasın,
Yüksek yerde durmasın.
Sinle sırat görmesin,
Sevdiği didar ise.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

miskin: çok uyuşuk olan; hiç veya yeteri kadar malı olmayan kimse, zelil, zayıf. Tasavvuf. Kulun, gerçek zenginin Cenâb-ı Hak olduğunu ve kendisinin O’na karşı mutlak bir ihtiyaç içinde bulunduğunu bilmesi durumu.
pir: bir tarikat veya sanatın kurucusu, herhangi bir konuda, bir meslekte deneyim kazanmış, üst düzey tecrübe sahibi kimse.
münkir: inkar eden, gerçeği yalanlayan. reddeden, kabul ve îtiraf etmeyen kimse. islâm dînindeki îman esaslarını inkâr eden, inanmayan (kimse), îmansız, inkârcı.
âlem: yeryüzü ve uzayda var olan şeylerin tümü.acun, dünya, esk. cihan.
münevver: Kur’anî ve imanî eser okumakla ve ibadet ve taatla nurlanmış. nurlandırılmış, ışıklı. uyanık.
Çalab: Yaratan, Hak, Rab.
cihan: dünya. evren.
bedbaht: talihsiz, bahtıkara, talihi kötü olan, bahtsız.
gevher: cevher. bir maddenin özü. değerli taş.
ayruk: başka, farklı, gayrı, artık.
mana: içyüz. akla yakın sebep. rüya, düş.
sin: ölü gömülen yer, gömüt, mezar, kabir, metfen, makber.
sırat: cehennem üzerine kurulacak köprü anlamında bir terim.
didar: yüz, çehre; mülâkat, görüş, görünme, görüş kuvveti, göz, açık, meydanda, göz, görme, görünme, görüşme, buluşma, yüz. Cenâb-ı Hakk’ın müminlere vâdettiği görünüşü, tecellîsi.

Yunus Emre – Gönül Çalab’ın Tahtı Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı