Yunus Emre – Mânâ Eri Bu Yolda

Yunus Emre – Mânâ Eri Bu Yolda Şiiri

Mânâ eri bu yolda melül olası değil,
Mana duyan gönüller hergiz ölesi değil.

Ten fânidir, can ölmez, gidenler geri gelmez,
Ölür ise ten ölür, canlar ölesi değil.

Gevhersiz gönüllere yüz bin yol eder isen,
Hak’tan nasip olmasa nasip alası değil.

Sakıngıl yârin gönül sırçadır sımayasın,
Sırça sındıktan sonra bütün olası değil.

Çeşmelerden bardağın doldurmadan kor isen,
Bin yıl orda durursa kendi dolası değil.

Şu Hızır ile İlyas âb-ı hayat içtiler,
Bu birkaç gün içinde bunlar ölesi değil.

Yarattı Hak dünyayı Peygamber dostluğuna,
Dünyaya gelen gider, bâki kalası değil.

Yunus gözün görürken yarağın eyle bugün,
Gelmedi anda varan, geri gelesi değil.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

mana: içyüz. akla yakın sebep. rüya, düş.
melul/melül: üzgün, boynu bükük, usanmış, bıkmış, bezmiş, mahzun.
hergiz: asla, katiyyen; hiçbir suretle.
fâni: bir gün ölecek olan, gelip geçici, bir gün sona erecek olan, kalıcı olmayan, kalımsız, ölümlü.
gevher: cevher. bir maddenin özü. değerli taş.
nasip: Allah’ın bir kimse için önceden belirlediği mutluluk payı anlamında bir terim. Allah’ın bir kimseye tâyin ve kısmet ettiği şey, tâlih, baht, bir kimsenin payına düşen şey, hisse.
sırça: cam, camdan yapılmış olan.
ab-ı hayat: bengi su, abıhayat, hayat suyu ya da dirilik suyu, birçok söylencede adı geçen, içen kişiye ölümsüzlük kazandırdığına inanılan efsanevî su.
baki: sürekli, kalıcı. ölümsüz, kalıcı.
yarag: uygun, münasip.
anda: onda.

Yunus Emre – Mânâ Eri Bu Yolda Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı