Yunus Emre – O Dost Bize Gelmez ise

Yunus Emre – O Dost Bize Gelmez ise Şiiri

O dost bize gelmez ise, ben dosta geri varayım,
Çekeyim cevr-i cefayı, dostun yüzünü göreyim.

Sermâye bir avuç toprak, onu dahi aldı bu aşk,
Ne sermâye var, ne dükkân, pazara niye varayım?

Kurulmuştur dost dükkânı, dost içine girmiş gezer,
Günahım çok gönlüm sezer, ben dosta çok yalvarayım.

Gönlüm der ki; dost benimdir, gözüm der ki; dost benimdir,
Gönlüm der ki göze; sabret, bir dem haberin sorayım.

Hak nazar kıldığı cana, bir göz ile bakmak gerek,
Ona ki Hak nazar kıldı, ben onu nice yereyim?

Tapduk der ki; Yunus’a bu aşk Hakk’a erse gerek,
Kamulardan o yücedir, ben ona nice varayım.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

cevr-ü cefa: imalı eziyet, gizli üstü kapalı sıkıntı.
nazar: bakmak. mürşidin müridine bakması yoluyla ilahî feyzin müridin kalbine akması.
kamu: hep, bütün, halk hizmeti gören devlet organlarının tümü.

Yunus Emre – O Dost Bize Gelmez ise Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı