Yunus Emre – O Kişinin Yoktur Yeri

Yunus Emre – O Kişinin Yoktur Yeri Şiiri

O kişinin yoktur yeri, işbu cihan hayran ona,
Demesin kim ben şâdiyem, ya şadilik kandan ona.

Şeddad yaptı uçmağını, girmeden aldı canını,
Bir dem aman verdirmedi, yedi iklim tuta ona.

Demesin kim Müslümanım, Çalap emrine fermanım,
Tutmaz ise Hak sözünü, fayda yoktur dinden ona.

Ayıtmasın çün gün doğar, etim tenim üşütmeye,
Çün vücudun delik değil, şule ermez günden ona.

Er donunu geyübeni doğru yola gelmez ise,
Çıkarsın ol donun yoksa noksan erer dondan ona.

Ol kişi kim sağır durur, söyleme Hak sözün ona,
Ger derisen zâyi olur, nasip yoktur sözden ona.

Ol kişi kim yol eridir, garip gönüller yâridir,
Bir söz diyem tutar ise, yeğdir şeker baldan ona.

Yunus senin kulun durur, belli bilesen sen onu,
Ko söyleyenler söylesin, ya ne pişer dilden ona.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

cihan: dünya. evren.
şâdî: mahkeme hademesi. mübâşir. ilimden, edebiyattan hissesi olan. nağme ile şiir okuyan.
şeddad: yemen’deki âd kavmi hükümdarlarındandır.
uçmak: cennet. Allah’ın uçmağı: Allah’ın cenneti.
Çalab: Yaratan, Hak, Rab.
ferman: buyruk, emir.
ayıtmak: eyitmek, söylemek, demek. bkz. eyit.
şule: alaz, alev, yalım, ışık, parıltı.
don: elbise, kıyafet.
yâr: sevgili, sevilen, dost, yardımcı.

Yunus Emre – O Kişinin Yoktur Yeri Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri
Yunus Emre Divânı