Bâkî – Cân Teşne Cânan Teşne

Bâkî – Cân Teşne Cânan Teşne Şiiri

Âb-ı hayât-ı la’lüne ser-çeşme-i cân teşnedür
Sun cür’a-i câm-ı lebün kim âb-ı hayvân teşnedür

Cân la’lin eyler ârzû yâr içmek ister kanumı
Yâ Rab ne vâdîdür bu kim cân teşne cânân teşnedür

Âb-ı zülâl-i vasluna muhtâc tenhâ dil değül
Hâk üzre kalmış huşk-leb deryâ-yı ummân teşnedür

Bezm-i gamında cân u dil yandı yakıldı sâkıyâ
Depret elün sür ayağı meclisde yârân teşnedür

Cânâ zülâl-i vaslunı ağyâr umar uşşâk umar
Âb-ı sehâb-ı rahmete kâfir müselmân teşnedür

Giryân o Leylî-veş n’ola sahrâya salsa Bâkîyi
Mecnûnun âb-ı çeşmine hâk-i beyâbân teşnedür

* * *

Dil-i mahzûna vuslatdan firâk-ı dil-rübâ yigdür
Cihânda yâr-i hâdisden kadîmî âşinâ yigdür

Kapunda kullara zulm ü cefâ itme vefâ eyle
Benüm şâh-i cihân-tâbum kerem eyle vefâ yigdür

Ayak basmak ne lâzım meclis-i uşşâka ey sûfî
Rakîb-i bed-likâ ile ırakdan merhabâ yigdür

Dilâ bir nev-cevânı sev vefâsı olsun olmasun
Cihânda aşksuz olmakdan ise mübtelâ yigdür

Güşâde olmağa dem-beste iken gonca-i hâtır
Elünde gül gibi câm-ı şarâb-ı dil-güşâ yigdür

Şeb-i fürkatde ey Bâkî tülû’-ı mihr-i enverden
Bu gönlüm hanesin rûşen iden ol meh-likâ yigdür

Günümüz Türkçesi ile Bâkî – Cân Teşne Cânan Teşne Şiiri

Ey sevgili! Senin içeni ölümsüzlüğe ulaştıran dudağının hayat suyuna canım teşnedir.
Ey sevgili! Sen dudağının kadehinin son damlasını sun. Çünkü senin dudağına âb-ı hayat suyunun bizzat kendisi bile susamıştır.

Ey sevgili! Benim canım, senin ulaşanı ölümsüzlüğe ulaştıran dudağını arzuluyor.
Sen de kanımı içmek istiyorsun. Ey Rabb’im bu nasıl bir vadidir hem can hem de canan susamış bir hâlde.

Ey sevgili! Sana kavuşmanın verdiği ölümsüzlük suyuna muhtaç olan sadece benim gönlüm değil.
Kurumuş dudaklarıyla toprağın üstünde kalmış herkes okyanusu arzular, ona susamıştır.

Ey maşuklarına aşk şarabı sunan saki! Senin gam meclisinde gönlüm ve canım yandı.
Aşk meclisinde elini oynat, kadehi sür, zira bütün yârân senin aşk kadehine susamıştır.

Ey canım olan sevgili! Sana kavuşmayı yabancılar da âşıkların da umuyor.
Çünkü yağmur bulutunun suyuna kâfir de müslüman da susamıştır.

Sevgili, ağlayan Bâkî’yi çöllere salsa buna şaşılır mı hiç?
Mecnûn’un gözyaşına, kurumuş çöl toprağı bile susamıştır.

* * *

Mahzun olan gönle kavuşmaktansa, gönül alıcı sevgilinin ayrılığı daha iyidir.
Dünyada yeni zuhur etmiş bir sevgilidense, eski dost daha iyidir.

Ey sevgili! Kapındaki sana âşık kullarına zulmetme, cefa etme, vefa göster.
Ey benim dünyayı aydınlatan şahım! Kerem eyle, vefa daha iyi bir yoldur.

Ey kaba sofu! şıkların meclisine gelmek sana lazım değil.
Çirkin yüzlü rakip ile uzaktan merhabalaşmak daha iyidir.

Ey gönül! Vefası olsun ya da olmasın taze bir sevgiliyi sev.
Cihanda aşksız yaşamaktansa, bir sevgiliye tutkun olmak daha iyidir.

Gönlümün goncası açılıp şen olmak isterken dili tutulmuş, açılamamış.
Onun açılmasındansa, elinde gönüller açan gül gibi şarap kadehinin olması daha iyidir.

Ey Bâkî! Ayrılık gecesinde en nurlu güneşin doğmasındansa,
benim gönül evimi aydınlatan ay yüzlü sevgili daha iyidir.

Bâkî – Cân Teşne Cânan Teşne Şiiri

Divân Şiirleri, Şiir
Şiir: Bâkî
Seslendiren: Serdar Tuncer
Albüm: Şiir Medeniyeti