Abdurrahim Karakoç – Bırakın Kalsın

Abdurrahim Karakoç – Bırakın Kalsın Şiiri

Çokta kederlenir, az da gülerim
Ustura ağzında düşüncelerim
Deliliktir belki… Bırakın kalsın.

Doğan her bebeğin hakkı var bende
Öğütülen benim her değirmende
Ne sonu, ne ilki… Bırakın kalsın.

Sevdam büyüdükçe dünyam dar olur
Zamandan çıktığım zamanlar olur
Ve öyle güzel ki… Bırakın kalsın.

Saatler ya geri, ya hep ileri
Kıran yok hileli terazileri
Umutlar ırakta… Bırakın kalsın.

Onbinlerle sohbet onbin nafile
Dönmüyor toprağa giren kafile
Öfkeler yürekte… Bırakın kalsın.

Ne yarım tam yarım, ne bütün tamam
Yolcular anlamaz, ben anlatamam
Tren son durakta… Bırakın kalsın.

Gelir beni yakar suya düşer kor
Düşünen baş çekmek, dert çekmekten zor
Kutsaldır bu yara… Bırakın kalsın.

Dursun, ayazına uyandığın kış
Dursun ki şevk ile sürsün bu yarış
Lüzum yok bahara… Bırakın kalsın.

Yıkılır, yırtılır her kalın perde
Hesaba çekilir dünya mahşerde
Yazın şu duvara… Bırakın kalsın.

Abdurrahim Karakoç – Bırakın Kalsın Şiiri
Abdurrahim Karakoç Şiirleri