Şiir

Yunus Emre – Dalayım Aşkın Bahrine

Yunus Emre - Dalayım Aşkın Bahrine

Yunus Emre – Dalayım Aşkın Bahrine şiiri

Dalayım aşkın bahrine,
Gavvâs olayım bir zaman.
İsteyeyim daim seni,
Seyyâh olayım bir zaman.

Varayım her bir mahfile,
Tersa demeyem her kula.
Senden haber verenlere,
Mihmân olayım bir zaman.

Yolunda Mansur olayım,
“Ene’l-Hak” demin vurayım.
Asılıp vaslın dârına,
Berdâr olayım bir zaman.

Aşkın oduna yanayım,
Derdin suyuna kanayım.
Gördüğüm seni sanayım,
Hayrân olayım bir zaman.

Benliğim benden koyayım,
Senin kokunu duyayım.
Bunca zaman ben kul iken,
Sultân olayım bir zaman.

Akıdayım kanlı yaşım,
Artırayım bağrım başım.
Ta ki görünce nakkâşım,
Seyrân olayım bir zaman.

Leylâ ile Mecnûn olup,
Ferhat ile taşlar yonup,
Abdürrezzak gibi yanıp,
Giryân olayım bir zaman

O dost bana benden yakın,
Hikmet bilen bulur Hakk’ın.
Okuyup hikmet ilmini,
Lokmân olayım bir zaman.

Miskin Yunus aç gözünü,
Hazrete vargıl yüzünü.
Mürşid-i kâmil yoluna,
Kurban olayım bir zaman.

Yunus Emre (k.s)


Lügat:

mahfil: toplantı yeri, toplanmış kimseler, camilerde parmaklıkla ayrılmış yüksek yer.
bahr: deniz.
gavvas: çok gayretli, çalışkan, suya dalan, inci arayan dalgıç.
seyyah: gezgin.
mihman: konuk, misafir.
dâr: idam mahkûmlarını asmak için kurulan düzenek.
vasl: aşığın sevdiğine kavuşması, kavuşmak.
nakkâş: yapıların tavanlarına ve duvarlarına süslemeler yapan usta, bezekçi.
seyran: bakıp seyretme, gezme, gezinme.
giryan: ağlayan, ağlayıcı.


Yunus Emre – Dalayım Aşkın Bahrine Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri

Yorum Yaz