Şiir

Mevlâna – Bir Olur mu

Mevlâna - Bir Olur mu

Mevlâna – Bir Olur mu Şiiri

Biri geldi, “Hoca Senâî öldü” dedi
Yabana atılır bir er değildi ki, omuz silkelim.
Saman çöpü değildi ki uçtu diyelim.
Su değildi ki, soğuktan dondu diyelim.
Tarak değildi ki, bir saç teli kırdı onu diyelim.
Buğday tanesi değildi ki, toprakla kayboldu diyelim.

O şu toprak yurtta bir altın gömüsüydü.
Bir arpaya sayardı iki cihanı.
Aldı topraktan yaratılan bedeni bir gün,
fırlattı toprağa attı.
Aldı götürdü akıl dene şeyi.
Yanlış laf mı ediyoruz ne?
Kimsenin bilmediği bir can daha vardı,
bağışladı gitti o canı sevgiliye.

Saf şarap tortu koyvermişti.
Safı tortunun üstüne çıkmıştı,
arınmıştı tortudan.

Günlerden bir gün, azizim,
yolda birbirlerine rastlamışlar,
birlikte yolculuk etmişlerdi,
bir Kürt, Bir Maraga’lı, bir Rey’li,
bir de Rum ülkesinden biri.

Bir olur muydu atlas kumaşla kara çul?
Elbet yollar ayrıldı bir gün.
her biri kendi yurduna gitti.

*Nokta gibi sus, yoksa padişah,
adını söz söyleme defterinden kazır gider.

* * *

II. (DK, XXXI)

Birisi dedi ki: Hoca Senâî öldü;
böylesine bir hocanın ölümü öyle küçük bir iş değil.
Topraktan meydana gelen kalıbı toprağa geri verdi;
tabiattan meydana gelen canıysa göğe teslim etti.

Bir aya benzeyen varlığı tozdan topraktan kurtuldu;
yaşayış suyu bulanıklıktan arındı.
Güneş ışığı bedenden ayrıldı;
güneşten ayrılan her şey de dondu, buz kesildi.

Halis üzüm meyhaneye gitti;
çünkü ecel beden salkımını sıktı.
Baştan başa can, güneş kesildi gitti;
can kesileni ölü saymak doğru olamaz.

Özün pek güzeldir, olsa olsa deridir ölen;
öz ölmez, olsa olsa dost alır, götürür onu.
Deriyi bırak da öze el at;
yahut da Türk’le Kürt’ün hikâyesini dinle:
Kürt, Türk’ün dağarcığını çalmak için
hırka giydi, saçını, bıyığını yölüttü hani.

Hz. Mevlana (k.s)


Mevlâna – Bir Olur mu Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Mevlâna Şiirleri

Yorum Yaz