Yunus Emre – Derdim Bana Derman imiş

Yunus Emre – Derdim Bana Derman imiş Şiiri

Ben dert ile ah ederim,
Derdim bana derman imiş.
İster idim hasret ile,
Dost yanımda pinhan imiş.

Kanda idim fikrederim,
Göğe bakıp şükrederim
Dost benim gönlüm evinde,
Tenim içinde can imiş.

Sanırdım kendim ayrıyım,
Dost gayrıdır, ben gayrıyım.
Beni bu hayale salan,
Bu sıfatı insan imiş.

İnsan sıfatı kendi Hak,
İnsandadır Hak, doğru bak.
Bu insanın sıfatına,
Cümle âlem hayran imiş.

Her kim o insanı bile,
Hayvan ise insan ola.
Cümle yaradılmış kula,
İnsan dolu sultan imiş.

Tehvid imiş cümle âlem,
Tehvidi bilendir Adem.
Bu tevhidi inkar eden,
Öz canına düşman imiş.

İnsan olan buldu Hakk’ı,
Meclis onun, odur saki.
Hemen bu biçare Yunus,
Aşk ile aşina imiş.

Yunus Emre (k.s)

Lügât:

pinhan: gizli, saklı, örtülü.
kanda: nerede, nereye.
tevhid: sözlükte “tek ve bir olmak” anlamındaki vahd (vahdet, vühûd) kökünden türeyen tevhîd “Allah Teâlâ’nın bir ve tek olduğunu kabul etmek” demektir.
aşina: bildik, tanıdık, tanıdık olan, tanıyan.
saki: mürşid, sucu, su dağıtan kimse.

Yunus Emre – Derdim Bana Derman imiş Şiiri
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Şiirleri