Yunus Emre – İsmi Sübhan Virdin mi Var

Yunus Emre – İsmi Sübhan Virdin mi Var Şiiri/İlahisi

İsmi Sübhan virdin mi var?
Bahçelerde yurdun mu var?
Bencileyin derdin mi var?
Garip garip ötme bülbül.

Ötme bülbül, ötme bülbül,
Derdi derde katma bülbül.
Benim derdim bana yeter,
Bir de sen dert katma bülbül.

Bilirim âşıksın güle,
Gülün hâlinden kim bile,
Bahçedeki gonca güle,
Dolaşıp söz atma bülbül.

Bilirim âşıksın verde,
Cünunun var gayet serde,
Şu sinemde olan derde,
Bir de sen dert katma bülbül.

Pervaz olup uçar mısın?
Deniz derya geçer misin?
Bencileyin nâçar mısın?
Sen de hâlin söyle bülbül.

A bülbülüm uslu musun?
Kafeslerde besli misin?
Bencileyin yaslı mısın?
Garip garip ötme bülbül.

Yunus vücudun pak derken,
Cihanda mislin yok derken.
Seher vakti “Hakk!.. Hakk!..” derken,
Bizi de unutma bülbül.

Yunus Emre (k.s)

Lügat:

Sübhân: eksikliklerden uzak ve mükemmel sıfatlar sahibi olan Allah.
vird: Allah’a yaklaşmak için belirli zamanda ve belli miktarda yapılan ibadet, dua ve zikri ifade eden tasavvuf terimi.
verd: gül.
cünûn: delilik, cinnet. delirmek. çok olmak. otun uzaması. delilik.
ser: baş, kafa.
sine: gönlüm, yüreğim, çok sevdiğim.
pervaz: uçma, saçak.
derya: deniz. bir şeyin bol olduğu yer.
naçar: çaresiz, elinden iş gelmeyen. mecbur kalmış olan.
pak: arı duru, arınmış, temiz.

Yunus Emre – İsmi Sübhan Virdin mi Var Şiiri / İlahisi
Tasavvuf Şiirleri, Şiir
Yunus Emre Divânı
Yunus Emre Şiirleri